అమ్మపాలే అమృతం

పుట్టీ పుట్టకముందే తనువు చాలిస్తున్న జీవులకు అందించేటందుకు చాలినంత అమృతం లేక అమ్మను సృష్టించి దైవం తనకు మారుగా భూమ్మీదకు పంపించాడని ఓ ప్రాచీన కావ్య చమత్కారం. తల్లిని మించిన దైవం ధారుణిమీద లేదన్నది సర్వకాల సర్వావస్థల్లో సకల శాస్త్రాలూ విశ్వవ్యాప్తంగా ఏకీభవించిన ధర్మసూక్తం. జగద్గురువు శంకర భగవత్పాదులు ప్రస్తుతించినట్లు మాత- ఒక్క మానవ జాతికే కాదు... సురాసుర దేవ మునీశ్వర మానస మందిరాల్లో కొలువై ఉన్న మమకార దేవత. జగన్మాత అయినా అంబికమ్మ ఒడిలో బాలషణ్ముఖి చేరగానే స్తన్యమందించి ఓ మామూలు తల్లిలా ఎలా పరవశిస్తుందో 'కుమార సంభవం'లో కాళిదాసు మహాద్భుతంగా వర్ణించాడు. ఆ సందర్భంలో ఆ మహాకవి అన్నట్లు 'బిడ్డను చూసి పరవశించని తల్లి ముల్లోకాల్లో ఎక్కడైనా ఉంటుందా?'. తల్లికి కన్నపేగును తనివితీరా చూసుకోవడానికి తనువంతా కళ్లున్నా ఎలా చాలవో... పసిపోగుకీ తల్లిఒడిలో చేరి ఆడుకోవడానికి అంతకు వెయ్యిరెట్లు రెక్కలున్నా సరిపోవు- అంటాడు చలం. ఉయ్యాల్లో కక్కటిల్లిపోయే బిడ్డడు 'పుట్టు బిందెలు బూని పులిగోళ్లు బూని జనకుడూ మీ తాత వచ్చె ఏడవకూ!' అని మరిపించబోయినా ఏడుపు ఆపలేదు. 'ఉగ్గు బంగరు గిన్నె ఉయ్యాల కొనుచూ వూర్మిళ పినతల్లి వచ్చె నేడవకూ!' అని మురిపించబోయినా మారాము మానలేదు. 'అయోధ్య కెళదాము... అయ్య ఏడవకూ!' అని బులిపించబోయినా అల్లరి ఆపని ఆ బుల్లిపిడుగు సీతమ్మ తల్లొచ్చి చెంగు అడ్డుపెట్టుకొని స్తన్యమందించగానే నోరింత చేసుకొని కేరింతలు కొట్టాడని- ఓ జానపద గీతం ముచ్చట. స్తన్యమందించడమనే ప్రాకృతిక ధర్మం తల్లీబిడ్డల పేగుబంధాన్ని మరింత సుదృఢంగా మారుస్తుంది.

రక్తానికి రంగుమార్చి క్షీరధారగా- పేగు తెంపుకొని పుట్టిన పసికందు నోటికందించటానికి తహతహ పడని తల్లి ఉంటుందా ఏ లోకంలోనైనా? ఆయుర్వేదం ప్రకారం పసివగ్గు తొలి ఆరు మాసాలూ సంపూర్ణంగా పాలమీదే ఆధారపడే 'క్షీరద'. చనుబాలు పసిబాల జన్మహక్కు. జాషువా భావించినట్లు 'అక్షయంబైన మాతృక్షీర మధురధార/ లన్నంబుగా తెచ్చుకున్న అతిథి'- బుజ్జిపాపాయి. కన్నబిడ్డకు తనివితీరా తల్లి చన్నివ్వలేని దురదృష్ట పరిస్థితుల్లో సైతం పాలివ్వదగిన, పాలివ్వగలిగిన 'ధాత్రి', ఉపమాత వ్యవస్థలను ఏర్పాటు చేసుకున్న సంస్కృతి మనది. భోజరాజీయంలో- చంపి భోంచేస్తానని హుంకరించిన బెబ్బులికి బెదరలేదు గంగిగోవు. ఆ తల్లి బెంగంతా 'మునుమును పుట్టి... ఏడెనిమిదినాళ్ల పాటి గలిగి ఇంత పూరియు మేయనేరని ముద్దుల పట్టి' గురించే. తల్లిలేని కైలాసవాసుడికి తనను తానే తల్లిగా భావించుకుని చన్నిచ్చి సాకే ప్రయత్నం చేసింది బసవ పురాణంలోని బెజ్జమహాదేవి. హాలాహలం మినహా ఏ అమృతం రుచి ఎరుగని ఆ ఫాలాక్షుడికీ బహుశా తల్లిపాల చవి అంత నచ్చినందువల్లనేనేమో- ఆ అమ్మకు నిత్యత్వం ప్రసాదించింది! రొమ్ము గుద్దినా సరే... కమ్మని పాలు కడుపారా కన్నబిడ్డకు అందించడంలోనే జన్మసార్థకత ఉందని తల్లులు తలచే ధర్మకాలం మారుతోందా మెల్లమెల్లగా! శిశువుకు చన్నివ్వడం శరీరాకృతిని వికృతంగా మార్చే హీనచర్య- అనే అపోహ మాతలను బెబ్బులికన్నా ఎక్కువగా బెదరగొడుతోందా? బతుకు పోరాటంలో పెరుగుతున్న ఒత్తిళ్లు పొత్తిళ్ల పాపాయిలను తల్లి ఒడినుంచి ఎడమ చేయడం కాదనలేని చేదునిజం.

ప్రసవానంతరం మూడు రోజులపాటు స్రవించే ముర్రుపాలు- శిశుదశలోనే రోగనిరోధక శక్తి సామర్థ్యాన్ని అపరిమితంగా పెంచే దివ్యౌషధం. ఎదుగుదల దశలో బిడ్డ ఎదుర్కొనే వివిధ వ్యాధులకు నివారణ మంత్రం- తదనంతరమూ తల్లిద్వారా అందే ఆ క్షీరామృతం. తాగినంత కాలమే కాదు తల్లిపాలతో మేలు... పాలు తాగడమనే చిన్న కిస్తీ క్రమం తప్పకుండా చెల్లిస్తే చాలు- ముందున్న బతుకంతా అందుతుంది ఆరోగ్య బీమా. స్తన్యక్షీరం ఒక్క కన్నయ్యకే కాదు... కన్నతల్లి దైహిక మానసిక వికాసానికీ ఎంతో మేలు- అంటోంది అష్టాంగ హృదయ సంహిత. నివార్యమైన ఎన్నో తల్లి రుగ్మతలకు సంతోషకరమైన సంజీవని సూత్రం చంటిబిడ్డకు చెంగుచాటు నుంచి చన్నిచ్చే సహజ కార్యం. తనివితీరా చిట్టిపాపకు చనుబాలు అందించడం అందాన్ని హరించే హీన చర్య కాదు. గుండెబరువును దింపుకొనే ఆ ఆనందకర యోగం ఆడతనం అందాలను మరింత మెరుగులు పరచే సౌందర్య సాధనమని వైద్యనిపుణులు చెబుతున్నారు. ఆయుర్వేదంలోని నస్యకర్మ విధి కోసమూ, కంటివ్యాధులకు చేసే 'తర్పణం' చికిత్స విధానం కోసమూ ఓ మందుగా వాడుతుండటమే చనుబాల విశేష ఔషధగుణానికి తిరుగులేని తార్కాణం. నాలుగు వందల పోషక పదార్థాలు రంగరించి ఉండే తల్లిపాలకు ఏ ఆవు, మేక, ఒంటె, డబ్బా పాలు ప్రత్యామ్నాయాలు కాలేవు. 'నాలుగువేల క్షీరదాల్లో అత్యున్నతమైనది మానవజన్మ. మరి మనిషికొక్కడికే ఈ తల్లిపాల విషయంలో శషభిషలెందుకో? స్తన్య స్పర్శ హర్షానుభూతి తల్లికీ, క్షీరామృత ప్రేమ వర్షానుభూతి బిడ్డకీ ఎన్ని జన్మలెత్తితే మళ్ళీ అనుభవానికందేను? తల్లిపాలు తాగి పెరిగే కన్నయ్యలకే లోకమంతా వ్రేపల్లెలా లోకులంతా యశోదమ్మలుగా తోచే అవకాశం అధికంగా ఉందని 'ది జర్నల్ ఆఫ్ పీడియాట్రిక్స్' తాజా వ్యాసం చెబుతోంది. 

(ఈనాడు సంపాదకీయం, ౩౧:౦౭:౨౦౧౧)

__________________________________