మునిమాపు వయసులో మధురోహలు

కాలం మాదిరే వయసూ ఆగదు. పెరుగుతూనే ఉంటుంది. మారుతూనే ఉంటుంది- పసివారిని పడుచువారిగా, పడుచువారిని ముసలివారిగా చేస్తూ. బాల్య యౌవన కౌమార వృద్ధాప్య దశలను దాటుకుంటూనే జీవితం వెళ్లమారిపోతుంటుంది. ఈ పరిణామ క్రమాన్ని ఎవరూ అడ్డుకోలేరు, ఆపలేరు. తొలిచూలు అబ్బాయో అమ్మాయో పుట్టగానే తల్లిదండ్రుల ఆనందానికి హద్దుండదు. ''అబ్బాయి కన్నుల్లు కలువరేకుల్లు, అబ్బాయి జులపాలు పట్టుకుచ్చుల్లు...'' వంటి వర్ణనల మురిపాలతో లాలిపాటలు జోలపాటల మధుర ధ్వనులతో ఇల్లే ఒక సంగీతాలయం అయిపోతుంది. పిల్లవాడు కాస్త పెదయ్యాక బడికి వెళ్లిరావటం ప్రారంభిస్తే ''చదువుకొని అబ్బాయి వచ్చె కాబోలు సరస్వతీ చప్పుళ్లు పదిళ్లలోన...'' అంటూ అమ్మాఅయ్యలు ముచ్చటపడతారు. వారే అబ్బాయి సరిగ్గా చదువుకోకపోతే- ''చదువంటె అబ్బాయి బద్ధకించాడు బద్దెపలుపా రావె బుద్ధిచెప్పాలి...'' అని బెదిరించటానికీ వెనకాడరు. ఈ ముచ్చట్లు మురిపాల మధ్యలోనే- ''మొన్న మొన్న మన వాకట్లో జుట్టు విరబోసుకొని గొట్టికాయలాడిన నేమానివారి కుర్రాడు మునసబు అయిపోయాడు...'' అని 'కన్యాశుల్కం' నాటకంలో వెంకమ్మ ఆశ్చర్యపడ్డట్లుగానే చూస్తూ చూస్తుండగానే అబ్బాయో అమ్మాయో పెద్దవారయిపోతారు. ''నతిపుష్టి నిష్ఠురం బయ్యెదేహంబెల్ల, గచభారమున నెరికప్పుమెరసె, కటిభారమున నూరు కాండముల్‌ జిగిమీరె, బాహుశాఖలు దీర్ఘభంగిదోచె...'' అంటూ ఓ యువకుని యౌవన ప్రాదుర్భావాన్ని కళ్లకు కట్టినట్లు వర్ణించారో కవి. యౌవనం క్షణభంగురం అన్నట్లు పడుచుదనమూ కాలం మడతల్లో కరిగిపోయి ముసలితనం సంప్రాప్తిస్తుంది.
''జరదాడి వచ్చింది సుమా రుజముట్టడి వేయబోతున్నది జాగ్రత్త...'' అంటూ ఎన్ని హెచ్చరికలు చేసుకున్నా ఎంత జాగ్రత్త తీసుకున్నా వెంటాడుతూ వృద్ధాప్యం రానేవస్తుంది. బాల్యం తప్పటడుగుల మయం, యౌవనం పోరాటాల కాలం, వృద్ధాప్యం జ్ఞాపకాల నిట్టూర్పుల నిలయం- అంటూ జీవితంలోని మూడు దశలనూ విశ్లేషించాడో బుద్ధిమంతుడు. ముసలివారిని తేలికగా చూడటం, ఆటాడించటం మామూలుగా జరిగేదే. ముసలిదానికేలరా ముసిముసి నగవులు, ముసలాడికి దసరా పండుగ, వయసు తప్పినా వయ్యారం తప్పలేదు- వంటి ఎన్నో సామెతలు ఇటువంటి సందర్భాల్లోనుంచి పుట్టుకొచ్చినవే. అందుకే చాలామంది తమ వయస్సు ఎంతో చెప్పటానికి ఇష్టపడరు- ముఖ్యంగా స్త్రీలు. కోర్టులో కేసు నడుస్తోంది. వాద ప్రతివాదాలు జోరుగా సాగుతున్నాయి. బోనులో నుంచున్నది ఓ స్త్రీ. ఆమెను క్రాస్‌ పరీక్ష చేస్తూ ప్రశ్నలు వేస్తున్నదీ ఓ మహిళా న్యాయవాదే. ''మీ వయస్సెంతమ్మా?'' అని అడిగింది ప్లీడరమ్మ. ''ఎంతేముందమ్మా... మీ వయస్సెంతో నా వయస్సు కూడా అంతే ఇద్దరం ఒకీడు వాళ్లమే...'' అంది బోనులో ఉన్నావిడ. అంతే, ఆపై ఆ ప్రశ్నను పొడిగించటానికి ప్లీడరమ్మ సాహసించలేదు. ధోరణి మార్చి వాదనను మరో మలుపు తిప్పింది. పండుటాకు రాలుతుంటే పసరాకు నల్లబడుతుంటుందని సామెత. జీవితంలో ఇటువంటి మార్పు అనివార్యమే అయినప్పటికీ చాలామంది తమ వయస్సును దాచుకోవాలనే ప్రయత్నిస్తారు తప్ప పెద్దవారయినట్లు అంగీకరించరు. పుట్టిన రోజులు బ్రహ్మాండంగా జరిపించుకుంటారు కానీ ఆ వేడుక రోజునే తమ వయస్సు పెరిగి తమను వృద్ధాప్యంలోకి తీసుకువెళుతున్నదని గ్రహించరు. ఆ అమ్మకు ఊళ్లో ఆడవారందరి వయసూ కంఠోపాఠమే ఒక్క తన వయస్సు తప్ప అనే ఛలోక్తి ఎవరూ మరచిపోలేరు!

''యౌవనము భోగంబులకెల్ల నాస్పదంబు'' అన్నారో పూర్వకవి. వయసు పొంగులో ఉన్నప్పుడే మనిషిలో ఆత్మవిశ్వాసం అధికంగా ఉంటుంది. ఉత్సాహం ఉరకలేస్తుంది. ఎంత క్లిష్ట కార్యాన్నయినా సవాలుగా తీసుకుని పరిష్కరించాలనే పట్టుదల ఉంటుంది. ఇదంతా చూస్తూ పడుచుదనం ప్రల్లదనం అని వయసు మళ్లినవారు సణుక్కోవటమూ జరుగుతుంటుంది. ఎవరేమనుకున్నా జీవితంలో యౌవనం ఆనందదాయకమైన, అనుభవయోగ్యమైన దశ. ప్రస్తుత ప్రపంచంలో యువతీయువకుల సందడే ఎక్కువగా ఉంది. విశ్వవ్యాప్తంగా 12 నుంచి 18 ఏళ్ల వయసున్న యువతీ యువకులు ముందెన్నడూ లేనంతగా వందకోట్లమంది ఉన్నారు. సంపన్న దేశాల్లోకంటే పేద దేశాల్లోనే యువత అధికం. పేదరికం విలయతాండవం చేస్తున్న ఆఫ్రికా ఖండంలో మిగతా దేశాల్లోకంటే యువత శాతం అధికంగా ఉంది. ఉగాండాలో 57శాతం యువతీ యువకులే ఉన్నారు. మన దేశ జనాభాలోను 45శాతం యువతే. సంపన్నదేశాలైన ఇటలీ, గ్రీస్‌, స్పెయిన్‌వంటి దేశాల్లో యువతీ యువకుల సంఖ్య 17శాతం మాత్రమే. వయసు వాటారినా మనసు మనుగుడుపుల్లోనే ఉందన్నట్లు షష్టిపూర్తి చేసుకున్నా ఇంకా వయసులోనే ఉన్నాం అని భావించేవారి సంఖ్యా ఎక్కువైపోయింది. ప్రస్తుతం 60 ఏళ్లు మధ్య వయసులోనే లెక్క అన్న భావం ప్రబలింది. ఓ సంస్థ ఇంటర్నెట్‌లో అంతర్జాతీయ స్థాయిలో జరిపిన సర్వేలో ఈ విషయం వెల్లడైంది. 60 సంవత్సరాల వయసుకలవారు నడివయస్కులుగా, 40 ఏళ్లవారు 30 సంవత్సరాల వారిగా 30లో ఉన్నవారు 20 సంవత్సరాల వారిగా భావిస్తున్నట్లు సర్వేలో తేలింది. వయసు పెరిగినా మనసు మాత్రం పదేళ్లు వెనక్కు వెళ్లినట్లుగా ఉందని సర్వేలో పాల్గొన్నవారిలో 70శాతం చెప్పడం విశేషం. పెరిగిన సౌకర్యాలు, ఆధునిక వైద్య సదుపాయాలు వ్యక్తుల్లో ఈ కొత్త దృక్పథానికి కారణాలని విశ్లేషకులు భావిస్తున్నారు. ''వెనకటి తరాలకంటే ఇప్పటి తరాలవారు ఎక్కువ కాలం జీవిస్తున్నారు. ఆ కారణంగా వృద్ధుల సంఖ్యా పెరుగుతోంది. మానసికంగా తమను తాము చిన్నవారిగానే భావిస్తున్నవారి సంఖ్య ఎక్కువగానే ఉంది. ఒకవిధంగా ఇది సంతోషించదగ్గ విషయమే'' అన్నారు సర్వే నిర్వాహకుల్లో ఒకరైన సారంగ్‌. ''పడుచుదనం రైలుబండి పోతున్నది వయసున్న వారికందులో చోటున్నది...'' అంటూ ఆరుద్ర ఓ పాట రాశారు. ప్రస్తుత పరిస్థితులను బట్టి ''పడుచుదనం రైలుబండి పోతున్నది మనసున్న వారికందులో చోటున్నది...'' అంటూ ఆ పాటను మార్చుకోవాలేమో!
(Eenadu, Editorial, 10:12:2006)
-----------------------------------------------------

Love Marriage VS Arranged Marriage - The IT Perspective

Love Marriage:
Resembles procedural programming language. We have some set functions like flirting, going to movies together, making long conversations on phone and then try to fit all functions to the candidate we like.

Arranged Marriage:
Similar to object oriented programming approach. We first fix the candidate and then try to implement functions on her. The main object is fixed and various functions are added to supplement the main program. The functions can be added or deleted.


Love Marriage:
It is a throwaway type of prototype as client requirements rises with time thus it is a dynamic system and difficult to maintain.

Arranged Marriage:
Requirements are well defined so use of waterfall model is possible.


Love Marriage:
Family system hangs because hardware called parents are not responding.

Arranged Marriage:
Compatible with hardware Parents.


Love Marriage:
You are the project leader so u are responsible for implementation and execution of PROJECT- married life.

Arranged Marriage:
You are a team member under project leader (parents) so they are responsible for successful execution of project Married life.


Love Marriage:
Client expectations include exciting feature as spouse cooking food, washing clothes etc.

Arranged Marriage:
All these features are covered in the SRS as required features.


Arranged Marriage is
like Unix..boring n colorless... still extremely reliable n robust.

Love Marriage is
like Windows, beautiful n seductive........ yet one never knows when it will crash........

(by Salam Nabakumar Meitei
http://www.e-pao.net/epSubPageExtractor.asp?src=leisure.wj.Love_Marriage_
VS_Arranged_Marriage)
____________________________________________________

సంతోషం

నిజమైన సంతోషం కోసం బయట ఎక్కడా వెదకకు. అది నీ ఆంతర్యంలోనే ఉంది- అన్నారో మేధావి. హాయిగా ఆనందంగా జీవితం గడపడమన్నది వారివారి మనస్తత్వాలపైనే ఆధారపడి ఉంటుంది. కొంతమంది ఎన్నికష్టాలొచ్చినా నిబ్బరంగానే ఉంటారు. మొహంమీది చిరునవ్వును చెదరనీయరు. మరికొందరు ప్రతి చిన్న విషయానికీ కలత చెందుతూ దిగులుపడుతుంటారు. ఇంకొందరు అసలు ఏ కష్టనష్టమూ కలగకపోయినా ఎప్పుడో ఏదో జరుగుతుందని ఊహించుకుంటూ ఇప్పటినుంచే బెంగపెట్టేసుకుంటారు. నిజంగా జరిగేవాటికంటే కాల్పనిక ఆలోచనలే మనిషిని ఎక్కువగా భయపెడుతుంటాయి. ఇటువంటి వ్యక్తులు తాము ఆనందంగా ఉండలేరు, ఇతరులను ఉండనీయరు. వెలుగు చీకట్లలాగే జీవితమన్న తరవాత కష్టసుఖాలు రెండూ కలిసే ఉంటాయి. సుఖాలకు పొంగిపోకుండా కష్టాలకు కుంగిపోకుండా రెంటినీ సమదృక్పథంతో చూస్తూ జీవితం గడపటమే బుద్ధిమంతులు చేయాల్సిన పని. ''అదియె జీవన రహస్యము, చేదు తీపులు రెండు జేరియేయుండు, ఒకటి యుండినచోట నుండు రెండవది...'' అన్నాడో కవి. జీవితమంతా ఒయాసిస్సేలేని ఎడారి అని, సుఖసంతోషాల జాడలేని మరుభూమి అని ఏవేవో ఊహించుకొని బాధపడేవారిని- ''అరుణములౌ సాంధ్యారాగంబుల, మైమరపించెడి మలయా నిలముల, పాకెడుమబ్బుల పందెపుపరుగుల, చక్కదనంబుల చందమామగన ఆనందమే లేదా లోకమున ఆనందమే లేదా...'' అని సూటిగా ప్రశ్నించారు భావకవి బసవరాజు అప్పారావు. ఇంత ఆనందం మనచుట్టూ ఉన్నప్పుడు తాత్కాలిక ఇబ్బందులకు కదిలిపోతూ జీవితంలో సంతోషమే లేదని భావించటం సబబుకాదని కవి భావం.
డబ్బుంటే చాలు అన్నీ ఉన్నట్లే, సుఖసంతోషాలు అందుబాటులోకొచ్చినట్లే అని కొంతమంది భావిస్తుంటారు. డబ్బొక్కటే నిజమైన ఆనందానివ్వలేదని విజ్ఞులంటారు. ఆ ఆసామి డబ్బు బాగా గడించాడు. మేడలూ మిద్దెలూ కట్టించాడు. ఇంటినిండా నౌకర్లనూ చాకర్లనూ పెట్టుకున్నాడు. అయినా ఎప్పుడూ ఏదో ఆలోచిస్తూ దిగులుగా ఉంటాడు. ''నీకేమోయి బోలెడంత డబ్బు సంపాదించావు. ఇంటినిండా బంగారమే. అయినా హాయిగా ఉండక ఎప్పుడూ అలా దిగులుగా ఉంటావేం'' అని ప్రశ్నించాడో శ్రేయోభిలాషి. ''అదేనోయి నా దిగులు. ఆ డబ్బే నా భయానికి కారణం. ఎప్పుడు ఏ దొంగ దృష్టి మా ఇంటిమీద పడుతుందోనని నా భయం. నిద్రపట్టదు...'' అంటూ తెగబారెడు నిట్టూర్పు విడిచాడా డబ్బుబాబు. డబ్బు, హోదా, సంపద కంటేె మనిషికి నిజమైన ఆనందాన్ని కలిగించేవి నిర్మలమైన అంతఃకరణ, మంచితనం మాత్రమే. ''ఏమిటండీ అంత సంతోషంగా ఉన్నారు?'' అని అడిగాడు బాసుగార్ని చెంచాబాబు. ''నీదగ్గర దాచటమెందుకు? మా ఆవిడ ఊరికెళ్ళిందోయ్‌. అందుకే అంత సంతోషం...'' అన్న బాసు అంతలోనే ఫేసు మార్చి ఏడుపు మొహం పెట్టాడు. ''మీ ఆవిడ ఊరెళ్ళిందన్నారు. మంచిదేగా. మరి ఇంకా దిగులు పడతారెందుకు?'' అన్నాడు చెంచా. ''దిగులుపడక మరేం చేయను. రేపేగా ఆవిడ తిరిగొచ్చేది...'' అంటూ బావురుమన్నంత పనిచేశాడు బాసు. కష్టసుఖాలు కావడికుండలు అన్నారు. ఒకదాన్ని మోసేటప్పుడు రెండోదాన్నీ భరించక తప్పదు. ఆనందం, విషాదం రెండూ జీవితంలో ఉండేవే. రెంటినీ అనుభవించక తప్పదు ఎంతటివారికైనా.

సంతోషం సగంబలం అన్నారు. సంతృప్తి, ఆశావహ దృక్పథం కలవారు ఎప్పుడూ సంతోషంగానే ఉంటారు. ప్రపంచంలో అందరికంటె సంతోషంగా ఆనందంగా గడిపేవాళ్ళు ఏ దేశంలో ఎక్కువగా ఉన్నారనే విషయంపై లండన్‌కు చెందిన ఓ నెట్‌వర్క్‌వారు వినూత్న సర్వే నిర్వహించారు. సంస్థకు చెందిన పరిశీలకులు 14 దేశాలను సందర్శించి 16-34 సంవత్సరాల మధ్య వయసున్న అనేకమందిని ప్రశ్నించారు. సంపన్న దేశాలవారికంటే అభివృద్ధి చెందుతున్న దేశాల్లో ఎక్కువమంది తాము ఆనందంగా ఉంటున్నట్లు చెప్పారు. అమెరికా బ్రిటన్‌లతోపాటు సంపన్న దేశాలకు చెందిన పలువురు నిరాశాపూరిత దృక్పథాన్నే ప్రదర్శించారు. భారత్‌కు చెందిన ఎక్కువమంది తాము సంతోషంగా ఉన్నట్లు చెప్పారు. జపాన్‌లో అధిక సంఖ్యాకులు సుఖసంతోషాలకు, తమకు ఆమడదూరమన్న నిరాశా నిస్పృహలు వెలిబుచ్చారు. ప్రపంచం మొత్తం మీద 43శాతం మాత్రమే తాము ఆనందంగా ఉన్నట్లు ఒప్పుకొన్నారు. సంపన్న దేశాలకు చెందిన వారిలో 30శాతం తాము సంతోషంగానే జీవితం గడుపుతున్నట్లు చెప్పారు. ఈ విషయంలో భారత్‌ అగ్రస్థానంలో నిలవటం సంతోషించదగ్గ విషయమే. భారతీయుల్లో తాత్వికచింతన, సంప్రదాయబద్ధమైన జీవితంపట్ల మక్కువ అధికంగా ఉండటమే వారు ఆనందంగా గడపటానికి కారణమని పరిశీలకులు భావిస్తున్నారు. సంపన్నదేశాల్లో ఆశావాదం లోపించటం, పోటీతత్వం పెరగటం, జీవితంలో ఒత్తిడి ఎక్కువ కావటం, వృత్తి ఉద్యోగాల్లో ఎదురవుతున్న సమస్యలు వారిని సుఖసంతోషాలకు దూరం చేస్తున్నాయి. వర్ధమానదేశాల్లో యువత ఆశావహ దృక్పథంతో ముందుకు వెళుతూ భవిష్యత్తును బాగు చేసుకోవాలనే ప్రయత్నంలో ఉంది. దాంతో వారు తాము ఆనందంగానే ఉన్నామని భావిస్తున్నారు. ఈ విషయంలో భారత్‌కు చెందినవారు అందరికంటె ముందు నిలవగా, స్వీడన్‌వారు రెండో స్థానంలో ఉన్నారు. నిరాశావాదానికి చోటివ్వకుండా ఆశావహ దృక్పథంతో కృషి చేసేవారు ఎంత అభివృద్ధినైనా సాధించగలరు. మన దేశానికి చెందిన యువత అటువంటి ప్రయత్నంలోనే ఉండటం హర్షణీయం!
(Eenadu,Editorial,03:12:2006)
---------------------------------------------------------------