వనం ఓ మైత్రీవనం

ప్రకృతి మన వేళ్లమధ్య సందుల్ని ఎందుకు వదిలింది? ఆ శిష్యుడి సందేహానికి గురువు ఇచ్చిన బదులుకు మించిన మంచి వివరణ- స్నేహానికి మరేదీ లేదు. వేళ్లసందులతో మరో వేళ్ల సందులను సంధానించడానికన్నది ఆ జ్ఞాని సమాధానం. పెద్దలు చెప్పిన సప్త సుగుణాల్లో స్నేహ సౌఖ్యం ప్రముఖమైనది. మనసుతో మనసు, రహస్యంతో రహస్యం, ప్రజ్ఞతో ప్రజ్ఞ క్షీరనీర న్యాయంగా కలగలసిపోవడమే స్నేహం- అని శ్రీసుభాషిత రత్నావళి సూక్తి. ఆదిశంకరులు ప్రబోధించిన ముక్తిమార్గమూ సజ్జన సాంగత్య సోపాన నిర్మితమే. లౌకికంగా చూసుకున్నా మనిషి దుర్భాగ్యాన్ని మాపగలిగే ముఖ్యమైన నాలుగు సాధనాల్లో సన్మిత్ర సాహచర్యం ప్రధానమైనదని భర్తృహరి భావన. మనిషి సంఘజీవి. 'చివరికి మిగిలేది'లో బుచ్చిబాబు తర్కించుకొన్నట్లు- లోకంతో సంపర్కం లేకుండా ఏకాంతంలో మనం సాధించిన జీవిత రహస్యమే యథార్థమని నమ్మి సమాధానపరచుకోవడం మనిషన్న వాడికి సాధ్యమా? పద్యపాదం చక్కటి నడకకు యతిమైత్రి ఎలాగో... జీవితం మంచి నడతకు సన్నితుడి తోడు అలాగ. ప్రేమతో విత్తనాలు వేసుకోవడానికి, కృతజ్ఞతతో పంట కోసుకోవడానికీ పనికివచ్చే మన పొలంలాంటివాడు నిజమైన మిత్రుడు- అంటాడు ఖలీల్ జిబ్రాన్. ధన సాధన సంపత్తి లేనివారైనా బుద్ధిమంతులు పరస్పర మైత్రి సంపాదించుకొని స్వకార్యం సాధించుకుంటారన్నది పంచతంత్రంలో మిత్రలాభం మొదటి కథ చెప్పే నీతి. పొరుగువాడితో స్నేహపూర్వకంగా మసలుకోవడమే భూలోకవాసానికి మనమిచ్చే సరైన కిరాయి- అన్న అలనాటి బాక్సింగ్ యోధుడు మహమ్మదాలీ వాదం నిజమేకదా! ప్రేమభావంతో చూస్తే జీవనం సర్వస్వం మైత్రీవనమే.


మిత్రుడు అంటే సూర్యుడని మరో అర్థం. ఏ లాభాపేక్ష లేకుండానే తన చుట్టూ పరిభ్రమించే భూగోళాదిగ్రహాలకు ఉదారంగా వెలుగురేకలు పంచిపెట్టే ప్రభాకరుడు నిజంగా సార్థక నామధేయుడే. 'మేఘుడు బుధికి బోయి జలంబులు దెచ్చి యీయడే/వాన సమస్త జీవులకు వాంఛిత మింపెన లార!-' అని భాస్కర శతకపద్యం. మేఘం చెట్టుకు చుట్టమా, పక్కమా? ఉసిరితొక్కును దానంచేసిన పేదగృహిణి ఇంట కనకధారలు కురిపించడానికి శంకరుణ్ని ప్రేరేపించిందీ పరోపకారమే పరమార్థంగా ఉన్న స్నేహభావమే. పెదవి విప్పి చెప్ప పనిలేదు; మౌనహృదయం లయను కూడా గుర్తించగలడు నిజమైన నేస్తం. కలిమి లేములకు సంబంధం లేనిది చెలిమి. కృష్ణ కుచేల సంబంధమే దానికి ఉత్తమ ఉదాహరణ. రాధా మాధవుల మధ్య నెలకొన్నది ప్రేమభావానికి అతీతమైన స్నేహసౌందర్యమే. స్థాయీ భేదాలతో నిమిత్తం లేనిది స్నేహం. నరనారాయణుల సాహచర్యమే దీనికి చక్కని తార్కాణం. శ్రీకృష్ణుని నిర్యాణానంతరం హస్తినకు తిరిగి వచ్చిన పార్థుడు అన్నగారితో ఆవేదనగా పలికిన మాటలే చాలు నేస్తభావ సంపూర్ణ నిర్వచనానికి. స్నేహితుడు- సన్నిహితుడు, సారథి, సచివుడు, వియ్యం, సఖుడు, బాంధవుడు, విభుడు, గురువు... అన్నింటికీ మించి దేవర. గజేంద్రమోక్షంలో కరిరాజు మొరపెట్టుకున్నట్లు 'పెంజీకటి కవ్వలనెవ్వడు/నేకాకృతి వెలుగునో, ఆ వెలుగే మన అంతరంగాన్ని వెలిగించే స్నేహదీపం. ఒంటరైనా ఓటమైనా... వెంట నడిచే నీడ నేస్తం. తడికన్నులను తుడిచే ఆ స్నేహహస్తం- ఒడుదొడుకుల బతుకుబాటలో చివరివరకు తోడు దొరకటమే... మనిషి జన్మ ఎత్తినందుకు మనం చేసుకునే అదృష్టం.


వేడితే గాని వరాలివ్వని దేవుడి కన్నా వేడుకలా మన జీవితంలోకి నడిచి వచ్చే నేస్తం ఎందులో తక్కువ? ఎక్కడుంటాడో తెలియని దైవం కన్నా కష్టంలో సుఖంలో, ఎత్తులో పతనంలో... ఎన్నడూ చేయి విడవక పక్కనుండే సన్మిత్రుడి సన్నిధిని మించిన పెన్నిధి మరేముంటుంది? కృష్ణపరమాత్మను చెలికాడిగా పొందిన గోపబాలకుల జన్మే జన్మమని వ్యాస భగవానుడిలా మనమూ ఈసుపొందాల్సిన పనిలేదు. ఠాగోర్ చెప్పినట్లు మన హృదయ కవాటం తెరిచి ఉంచాలేగాని... చొచ్చుకుని వచ్చేందుకు ప్రేమవాటికలో తచ్చాడే నెచ్చెలులు లక్షలు లక్షలు. తండ్రి బిడ్డకు స్నేహితుడు. భార్య భర్తకు సహచరి. ఇరుగిల్లు పొరుగిల్లుకు తోడు. లోకమే ఏకైక కుటుంబంగా మారిన ఈ కాలంలో స్నేహసామ్రాజ్యం విస్తరించుకోవడానికి కులాలు, మతాలు, ప్రాంతాలు, వయసు, స్థాయీ భేదాలు- అడ్డుకావు. అమృత సాధనకోసం దేవదానవులే ఒక్కటై శ్రమించారు. స్నేహామృత సాధనకోసం జాతి మతాలకు అతీతంగా అందరూ ఒకటి కావడానికి అడ్డుగోడల్ని పడగొట్టలేమా?  ఆస్ట్రియా సామాజిక శాస్త్రవేత్తల పరిశోధనల ప్రకారం- స్నేహబంధం కలిగించే ఆత్మసంతృప్తి మరే ఇతర బంధం కలిగించలేనంత బలమైనది. హృదయపూర్వకంగా స్నేహహస్తం చాచేవారికి హృద్రోగ సంబంధ రుగ్మతలూ అధికంగా రావంటున్నారు. మైత్రికి విలువిచ్చేవారి జీవితకాలం ఒంటరిజీవులకన్నా ఎక్కువనీ వారి పరిశోధనల సారం. ఆరుద్ర చెప్పినట్లు- ఎవరినీ ప్రేమించకపోవడం ఒక నేరం, ప్రేమ తెలియని జీవితం భూమికి భారం! 

(ఈనాడు సంపాదకీయం, ౦౭:౦౮:౨౦౧౧)

_________________________________

ESSENTIAL REQUISITES OF LIFE

1. Once, all villagers decided to pray for rain, on the day of prayer all the People gathered but only one boy came with an umbrella...
THAT'S FAITH

2. When you throw a baby in the air, she laughs because she knows you will catch her...
THAT'S TRUST

 3. Every night we go to bed, without any assurance of being alive the next Morning but still we set the alarms in our watch to wake up...
THAT'S HOPE

4. We plan big things for tomorrow in spite of zero knowledge of the future or having any certainty of uncertainties..
THAT'S CONFIDENCE

5. We see the world suffering. We know there is every possibility of the same or similar things happening to us. But STILL we get Married...
THAT'S OVER CONFIDENCE

6.COURAGEis the power to face your difficulties.
It comes from the reserves of your mind
That are more powerful then any
of your outside circumstances.

When you recognize that you are
bigger than your problems,
You gain the courage necessary
to overcome anything.

Your obstacles will look large or small to you
According to whether you are large or small.
Courage is the capacity
To confront what can be imagined.

It gives you the ability
to rise above reality.
You are more important
than any of your problems.

(an email forward) 
___________________________

Life in a street-smart city

(The Hindu, Metroplus, Chennai, 20:10:2011)

CITYSCAPE If you want to understand Chennai, dig into the life and times of people who've lent their names to its roads and streets, says Bishwanath Ghosh

Related PHOTOS

W hat's in a name? A lot, if you happen to be living in Chennai where, apart from your own name, one more name matters — that of the person after whom your street or road is named. And you'd better remember that name, because that's your lifeline as long as you live in the city: these days, without the proof of address, there is no proof that you exist.

Spare a thought
Chennai is the only metro in the country where every single tarred stretch — even an apology for a street — bears a name. It is a practice being followed meticulously right from the days of the East India Company, when a street or road would be named after its earliest or most influential resident. But how often have you wondered about the people who've lent their names to the roads and streets that you traverse every day? For example, you may be a frequent visitor to Sathyam Cinemas, entering its parking lot through Whites Road, but how often have you asked yourself, “Who was Whites?”
The road is named after one Mr. J. D. White, who obtained a grant of land in 1809 and built a house there. In 1832, the house went on to become the Madras Club — the first club in the city and for long considered the best in India, hailed as the “Ace of Clubs”. The club moved out of the premises post-Independence and the building was demolished as recently as in 2003. Today in its place stands Express Avenue, the city's hippest mall.
Connecting White's Road with Mount Road is Patullo's Road, named after Archibald Erskine Patullo, a captain in the Madras Cavalry who died in 1824 when commanding the Body Guard. Shortly before he died, he lived in a house called Hick's Bungalow, which also become part of the Madras Club premises.
Nearby is Wood's Road, which houses the oldest Fabindia outlet in the city. It takes its name from Edward Wood, a civil servant who, as the chief secretary to government, owned a house there in 1822. The house later became the Castle Hotel.
Both Patullo's Road and Wood's Road join Mount Road at points that are very close to the junction it forms with Commander-in-Chief Road, now known as Ethiraj Salai (one of the few Indian road-names people have gotten used to). The Commander-in-Chief Road was named so because in the early 19th century, the Commander-in-Chief lived close by, in Egmore, in a building that became the Victoria Hotel.
But not all of it is officially Ethiraj Salai. The small stretch starting from the Spencer Plaza junction up to the bridge over Cooum is still called Binny's Road — named after John Binny, who entered the service of the Nawab of Arcot around 1797. His residence subsequently became the Imperial Hotel, which later came to be occupied by Messrs. Spencer & Co. and the Connemara Hotel. A newly-erected blue-and-white signboard at the junction, identifying the short stretch, will ensure that Mr. Binny is not forgotten for many more years to come.
And who is Mr. Ethiraj of Ethiraj Salai? Many may know of him, many others may not. V. L. Ethiraj was a barrister known for his charm and brevity, and one of his biggest successes was to secure, in 1947, the release of two highly-respected actors, M. K. Thyagaraja Bhagavathar and N. S. Krishnan, who had been convicted for the murder of film journalist C. N. Lakshmikanthan that took place in November 1944.
Before moving on to more Indian names, let's identify some more Britishers who lent their names to some of the posh roads of Chennai. Both George John Haddow and William Harrington — the men behind Haddow's and Harrington Roads respectively — were civil servants who lived some 200 years ago. Henry Sullivan Graeme was also a civil servant from that era, even though the road that takes his name is no longer known as Graeme's Road but has been corrupted, irreversibly, as Greams Road. Sterling Road, once upon a time a cart-track, was so named because one Mr. L. K. Sterling happened to own a property adjacent to it in the early 19th century. Sterling was a soldier who went on to become a sessions judge.
Now let's come towards T. Nagar, which came into being in the 1920s, when Indians had become part of governance. Panagal Park is named after the Raja of Panagal, the Justice Party chief minister of the Madras Presidency responsible for the creation of T. Nagar. Pondy Bazaar is believed to derive its name from Soundarapandian Nadar, yet another Justice Party leader — it's most likely that Pandi got corrupted into Pondy. Close by is the all-important Doraiswamy subway, which has been named after Dr. T. S. Doraiswamy, a well-known eye doctor who lived in that area.

The most crowded street
Ranganathan Street, easily one of the most crowded streets on this planet, is said to have been named so on the request of Tupil Rangaswamy Iyengar (Tupil being the Anglicised corruption of Thoopul, a place near Kancheepuram), a sub-collector of Madras who came to live on the street. When civic authorities sought his permission to name the street after him, Rangaswamy, a god-fearing man, suggested that it be named instead after Lord Ranganatha.
The story of Chennai is the sum total of the stories behind the names of its numerous roads and streets. The more you dig into the names, the clearer the picture will emerge about India's oldest modern city — in case you are interested to know, that is.
__________________________________

Then Don't worry!

__________________________________________________

Gravitation & Love

from Facebook
____________________________________________________

శాంతిపోరాటం

రైలుబండినుంచి బైటకు గెంటివేసినప్పుడు గాంధీజీ ముందున్న ప్రత్యామ్నాయాలు రెండే రెండు. మౌనంగా తొలగిపోవడం, నిలబడి పోరాడటం. రెండో మార్గాన్నే ఎంచుకొన్నాడు- తరవాతి కాలంలో శాంతిదూతగా మారిన మోహన్‌దాస్. ఛీత్కారం అనర్హుడికి అతలం. అదే అర్హుడికి అందలం. నిశ్చింతే జీవిత అంతిమ లక్ష్యమని తెలియకనా... నోబెల్ శాంతి పురస్కార గ్రహీత దలైలామా టిబెట్ బహిష్కరణను వరంగా స్వీకరించింది! నెల్సన్ మండేలానుంచి ఆంగ్‌సాన్ సూకీదాకా... దుర్మార్గానికి దాసోహమని సుఖపడటంకన్నా, సంఘర్షణే సన్మార్గమని నమ్మిన వైతాళికుల జాబితా చాలా పెద్దదే! రామాయణ, భాగవత, భారతాలేమీ శాంతిగ్రంథాలు కావు. యుద్ధం అయిదూళ్లకే అయితే, అంత పెద్ద కురుక్షేత్ర సంగ్రామం జరిగేదే కాదు. ధర్మసంస్థాపనార్థం సంభవించిన వ్యతిరేకశక్తుల సంఘర్షణ అది. నూతన వైజ్ఞానికావిష్కరణ కోసం కొపర్నికస్ వంటి శాస్త్రవేత్తలు, రాజా రామ్మోహన్‌రాయ్ వంటి సంఘసంస్కర్తలు సంఘర్షణాత్మక వైఖరి కనబరచకపోయి ఉంటే- మనిషి ఇంకా నిప్పు రాజేసే రాతి దశనైనా దాటి ఉండేవాడు కాదు. నిప్పులమీద వితంతువులను వేయించడం తప్పే కాదన్న మూఢత్వంనుంచి బైటపడి ఉండేవాడూ కాదు. జీవితం విలువలను పునర్నిర్వచించే సంధిదశలో తప్పనప్పుడు సంఘర్షణా తప్పు కాదు అంటాడు గౌతమబుద్ధుడు. 'విష పాత్రనెత్తి త్రావెడి మహాయోగి కన్/ గొనలలో తాండవించిన యహింస/ సిలువపై నిండుగుండెలు గ్రుమ్మరించు' దయామూర్తి నుదుట పారాడు శాంతి/హృదయేశ్వరిని వీడి కదలు ప్రేమతపస్వి బరువు చూపుల పొంగిపొరలు కరుణ/ శిరసు వంచక స్వేచ్ఛ కొరకు పోరాడు వీరాగ్రణి హృదయాన నలరు దీక్ష'- ఒక్కొక్కరిది ఒక్కో సంఘర్షణ మార్గం. చివరికి అన్నీ మనిషిని చేర్చింది మాత్రం- ఒకే స్వేచ్ఛా సుఖసుందర స్వర్గధామానికే. దాశరథి కృష్ణమాచార్యుల వారన్నట్లు- ముసలి దశరథుడు వయసు భార్య కోరికను కాదనే సాహసం చేయనందుకే సీతాపహరణం వంటి దారుణం జరిగింది. చెరసాల దుఃఖాన్ని అనుభవిస్తూ కూడా వసుదేవుడు చేసిన సాహసంవల్లే కంసవధ వంటి సత్కార్యం సాధ్యమైంది. 'ఈదవలెను- ఈది నెగ్గవలెను' అని పురందరదాసు పాడిందీ జీవవైతరణిని ఈదే సాహసం గురించే!

శిష్యుడిగా స్వీకరించని గురువూ తలవంచింది రాజీలేని ధైర్య లక్షణానికే. సూత పుత్రుడని పరిహసించిన రాధేయుడికి పట్టం కట్టించిందీ ఈ పట్టువదలని సాహసతత్వమే. 'కలశ రత్నాకరమ్ము/ అమృత భాండమ్ము పడసినా రమరవరులు'- కాని ఎంత మథనము?- అంటారు నాయనివారు. కరుణశ్రీ విజయశ్రీలో అన్నట్లు 'తాతలు వంటి వారయిన తప్పదు లోబడి పోదురోయి/ ధర్మేతర శక్తులెట్లు తలయెత్తును ధర్మంబు సన్నిధిన్?'- నిజం. కానీ, కావాల్సింది ధర్మపక్షానే చివరివరకు నిలబడి తలబడగల తెగువ. శిల శిల్పంగా మారాలంటే ఉలిపోటుకు తట్టుకోక తప్పదు. పొదలోని వెదురులన్నీ వేణువులవుతాయా? నిలువెల్ల గాయాలైనా పులకించే రాగాలతో లోకాలను అలరించాలని పలవరించే వెదురుకే పిల్లంగ్రోవి భాగ్యం. స్పందించడమంటే హృదయాల్ని పోగులుగా మార్చి సమాజంకోసం వస్త్రాన్ని నేయడం- అంటాడు ఖలీల్ జిబ్రాన్. అంత శ్రమకోర్చి 'పావన మభ్ర గంగ'ను భగీరథుడు భువికి దింపింది తన దప్పిక తీర్చుకోవడానికా? ఎవరైనా ఎవరెస్టు శిఖరాన్నెక్కేది కలకాలం అక్కడే కాపురం చేయడానికా? 'మనిషి మొక్కవోని పోరాటపటిమముందు ఎంత కాంచన శిఖరమైన లొంగి మొక్కవలసిందే'నన్నది టెన్జింగ్ సాహస పర్వతారోహణ సందేశం. 'స్వాతంత్య్రం లేని బ్రతుకు చావుకన్న హీనమని/ భీతిలేదు... లే లెమ్మని జాతినంత మేలు కొలిపే' పిలుపే నాటి భగత్ సింగ్ ఎత్తిన తిరుగుబాటు బావుటా. 'ఎట్లాగూ సమరం తప్పదు/ మాట్లాడితే శంఖం ఊదినట్లుండాలి' అన్న నేటి మహిళ సమరోత్సాహానికి నాటి సాహసమూర్తుల తీరే స్ఫూర్తి. ముందుతరం దివిటీలకు తరవాతి తరం వెలుగుదారి. 'స్పందించే మనిషి ప్రకృతి కనే మంచికల. భీరువు దాని పీడకల'- అంటాడు తిలక్.

లోకమే కాదు... జీవితమూ రణక్షేత్రమే. శాంతికీ అశాంతికీ ధర్మానికీ అధర్మానికీ న్యాయానికీ అన్యాయానికీ నిత్యం సమరమే. 'సిరులు దొరగి ఘోర వనసీమల చెట్టుకు పుట్టకొకరై/ యరగినవారు' ఒకరు. 'దొరలై తెక తేరకు తీయగా తినన్/ మరగినవారు' మరొకరు. 'అలతి మాటలతో 'ధర' యిత్తురయ్య/ సంగరమున గదలు, గాండివముల్, చెరలాడ కుండగన్/' అని, పరమాత్ముడంతటివాడే ధర్మ సంస్థాపనార్థం సంఘర్షణ తప్పదని తేల్చేశాడు. 'దేహమా కంపించుచున్నది. ద్రోహమా అనిపించుచున్నది. మోహమేదో కుంచుచున్నది' అంటూ వృథా సందేహాలతో కింకర్తవ్య విమూఢచిత్త చాంచల్యానికి లోనైతే- లోకంలో ఇంక వికాసానికి చోటేదీ? 'కొంపలుగాల్చు దుండగీతనముపై చూపించు అనుకంపమూ ధార్మికహింసే' అని యజుర్వేదవాదం. గజ్జెల మల్లారెడ్డి హెచ్చరించినట్లు 'బతుకు పూతోటలో ముళ్లపొదలు బలిసినపుడు' పలుగుకో పారకో పనిచెప్పటం తప్పు కాదుగా! ధర్మానికి కొమ్ముకాయడమంటే కొమ్మువిసరే దుర్మార్గంతో కుమ్ములాటకు దిగటమే. బైబిలైనా, భగవద్గీతైనా, ఖురానైనా, గ్రంథసాహిబ్ అయినా జీవితానికి చెప్పే భాష్యం- స్థితప్రజ్ఞతకు అవసరమైన సాహసంతో భవితను బంగారుమయం చేసుకొమ్మనే! మనిషి రెండుకాళ్లమీద నిటారుగా నిలబడి నేటికి రెండులక్షల సంవత్సరాలు. పడినప్పుడల్లా మళ్ళీ లేచి నిలబడి, పరుగులుపెట్టి, వేగం పెంచి పడే ఆ ఆరాటానికి అడ్డొచ్చే అవరోధాలకు ఎదురొడ్డటమే జీవన పోరాటం. జీవితం అంతిమ లక్ష్యం ప్రశాంతతే కావచ్చు. కానీ అది బండరాయిలో ఉండే స్తబ్ధత కాదు. 'రెండురెళ్లు నాలుగు' అన్నందుకు గుండ్రాళ్లు విసిరే గూండాతనం గుండెల్లో నిద్రపోవడమే నిజమైన చైతన్యం. నాడు జాతి స్వాతంత్య్రంకోసం బాపూజీవంటి సమరవీరులు చేసింది అహింసా పోరాటం. నేడు జాతికి పట్టిన అవినీతి చీడను పారదోలడానికి అన్నా హజారే వంటి సాహసవంతులు చేస్తున్నదీ అదే శాంతిపోరాటం. సంఘర్షణ అంటే, జాతి కొత్త జవసత్వాల ఆవిష్కరణ అన్నది చరిత్ర చెప్పే సత్యం!

(ఈనాడు సంపాదకీయం, ౨౧:౦౮:౨౦౧౧) 

________________________________

Chat Rooms

(From FaceBook)

________________________________________