విశ్వజననికి వందనం

'మామూలు వూహలతో మహత్వాన్ని కొలవలేము' అన్నాడు శ్రీశ్రీ. అవును... మిన్ను అంచుల్ని ముట్టిన ఒక మానవీయ విరాణ్మూర్తిని మూరలతో కొలవలేము, చేతులు ముడుచుకుపోతాయి! పదచిత్రాలతో రూపుకట్టలేం, మాటలు అశక్తమవుతాయి. విశేషణాలు మౌనాన్ని ఆశ్రయిస్తాయి. ఉపమానాలు తెల్లమొహం వేస్తాయి. కృతజ్ఞత నిండిన హృదయంతో తప్ప, ముకుళిత హస్తాలతో ఆరాధనాపూర్వకంగా నమస్కరించడం తప్ప- అటువంటి మహానుభావుల్ని మెదడుతో కొలవలేం. పడికట్టు కొలమానాలు వేటికీ అందనంత ఎత్తున నిలిచిన అలాంటి మహనీయుల సరసన మదర్‌ థెరెసాది విశిష్ట స్థానం. భగవంతుని గుండె కంపనను- విచ్చి మ్రోసిన తన గొంతుకతో లోకానికి చాటిన మానవతా మహాశిఖరం థెరెసా. ఏగ్నెస్‌ గొంజా బొజాక్సియుగా కన్ను తెరచిన తనకు యుగొస్లావియాలో పొత్తిళ్లు పరచిన స్కోపెజ్‌ గ్రామం ఎక్కడ... పద్దెనిమిదో ఏటనే మత సన్యాసినీ దీక్ష స్వీకరించిన తాను కర్తవ్య నిర్వహణకు కాలుమోపిన ఇండియాలోని కలకత్తా నగరమెక్కడ?! ఇంతటి సుదూర ప్రస్థానానికి థెరెసాకు దారిచూపిన దీపమైనది ఏ రాగబంధం, ఏ ప్రేమపాశం?! ప్రాంతం వేరు... భాషలు వేరు... సంస్కృతులు భిన్నం... అయితేనేం, ఆపద్బాంధవులకోసం ఎదురుచూసే మనుషులు ఎక్కడైనా ఒక్కటే. పేదరికానికి ప్రాంతం లేదు. అనాథలపట్ల ప్రేమ వ్యక్తీకరణకు భాషతో పని ఉండదు. సేవానిరతికి సంస్కృతులు అడ్డుకట్ట వేయలేవు. దీనజనోద్ధరణకు కలకత్తాలోని మిషనరీలు అప్పటికే సాగిస్తున్న కృషి తనను ఆకర్షించడం థెరెసా ఇంతదూరం రావడానికి కారణం. ఆమె- దైన్యంతో, వేదనతో అలమటిస్తున్నవారి కన్నీళ్లు తుడిచింది. వారిని అక్కున చేర్చుకొంది. 'చేయినందించి గుండెకు చేర్చి/ సేదతీర్చు తల్లి కడుపులోని తీపి నీవు' అనిపించేంత కరుణార్ద్ర హృదయంతో తమను ఆదరించిన ఆమెలో వారికి- దైవమిచ్చిన అమ్మ సాక్షాత్కరించింది.

తల్లులు ప్రత్యక్ష దైవాలు. ప్రతి స్త్రీమూర్తిదీ మాతృహృదయమే. తాను కొలిచే వేలుపు సాక్షాత్తు శివయ్యకు తల్లి లేదని భక్తురాలు బెజ్జ మహాదేవి ఎంతగానో బెంగటిల్లింది. పరమేశ్వరుడికే 'తల్లియున్న విషంబు ద్రావనేలిచ్చు/... తల్లి పాములనేల ధరియింపనిచ్చు/ తల్లి బుచ్చునె భువి వల్లకాటికిని' అంటూ పరిపరివిధాల వాపోయింది. తాను పూజించే దైవం- ఆలనాపాలనా ఎరుగని బిడ్డడిలా అగుపించి ఆ భక్తురాలు అంతగా తల్లడిల్లడం స్వ, పరభేదాలకు, పేగుబంధాలకు అతీతమైన తల్లి మనసుకు తార్కాణం. ఈ లోకాన ఎవరికీ పట్టని వ్యథార్తుల్లో; సమాజం వెలివేసిన వ్యాధిగ్రస్తుల్లో; ఎవ్వరూ పట్టించుకోని బాధాసర్పదష్టుల్లో; ఆఖరి ఘడియల్లో సైతం ఆదరణకు నోచుకోని అభాగ్యులూ అనాథల్లో; బతుకూ భవిష్యత్తూ శూన్యమై దిక్కులు చూస్తున్న దీనుల్లో- జ్వరమొచ్చిన దేవుణ్ని దర్శించిన మాతృహృదయం మదర్‌ థెరిసాది! ఆమె జాతిపరంగా అల్బేనియన్‌... మత విశ్వాసాల రీత్యా క్యాథలిక్‌ నన్‌... త్రికరణశుద్ధిగా నిర్వర్తించిన మనోధర్మం దరిద్రనారాయణుల సేవ... అందుకు తన కర్మక్షేత్రంగా ఎంచుకున్న నేల ఇండియా... ఈ దేశ పౌరురాలిగా- ఈ లోకంలోని అభాగ్య మానవాళికి ఆపన్నహస్తమందించేందుకు యావత్‌ ప్రపంచాన్ని తన కార్యరంగంగా మార్చుకున్న విశ్వ మానిసి ఆమె. మదర్‌ థెరెసా జగజ్జననిగా జోతలందుకుంటున్నది అందుకే. ఆమె శతజయంతి సందర్భమిది.

'దేవుడెచటో దాగెనంటూ/ కొండకోనల వెతుకులాడేవేలా?/ కన్ను తెరిచిన కానబడడో/ మనిషిమాత్రుడి యందు లేడో!' అన్నాడు వైతాళికుడు గురజాడ. దీనజనావళి సేవే దేవుని సేవ అని మనసా వాచా కర్మణా విశ్వసించిన థెరెసా- ఆ భగవంతుణ్ని సందర్శించింది అటువంటి మానవమాత్రుల్లోనే. సమాజం చీదరించుకునే కుష్ఠురోగుల్లో, అయినవారు సైతం దూరంగా ఉంచే కలరా వ్యాధిగ్రస్తుల్లో, అవసానదశలో ఉన్న అనాథల్లో- తనకు జీసస్‌ దర్శనమవుతోందని, వారిని సేవించడమే తన విధ్యుక్తధర్మమన్న దైవప్రబోధం వినపడుతోందన్నది ఆమె వినమ్రవాణి. 'గుండెపైని సిలువ, తలపైని నెలవంక/ మనసులోన ప్రణవమంత్ర దీప్తి' అన్నట్లుగా- వివిధ మతాలు, విభిన్న సంస్కృతులు, అనేక భాషలకు చెందినవారి సహజీవన వని భారత్‌. కులమతాలకు, జాతివర్గాలకు అతీతంగా మదర్‌ అందించిన సేవలనూ మతం రంగుటద్దాల్లోనుంచి చూస్తూ- మతమార్పిడులను ఆమె ప్రోత్సహిస్తున్నారన్న అభాండాలు వేసినవారూ లేకపోలేదు. 'అవును, మారుస్తున్నాను. ఒక హిందువు మరింత మంచి హిందువుగా, ఒక ముస్లిం మరింత మంచి ముస్లిముగా, ఒక సిక్కు మరింత మంచి సిక్కుగా నడుచుకొనేలా మారుస్తున్నాను' అన్నది ఆమె జవాబు! జాతులకు, మతాలకు అతీతంగా రాజ్యాధినేతలు మదర్‌ ఎదుట ప్రణమిల్లారు. జాతులు, మతాలు, వర్ణాలకు అతీతంగా వివిధ దేశాలు అక్కడి అత్యున్నత అవార్డులతో ఆమెను సత్కరించి తమను తాము గౌరవించుకున్నాయి. అంతర్జాతీయంగా సమున్నత పురస్కారమైన నోబెల్‌ శాంతి బహుమతిని పేదల తరఫున తాను స్వీకరిస్తున్నట్లు థెరెసా ప్రకటించడం- సమస్త నిరుపేదలపట్ల ఆమె వాత్సల్యానికి నిలువుటద్దం. మనదేశ అత్యున్నత అవార్డు భారతరత్న పురస్కారాన్ని 'సకల మతాల ప్రతినిధి'గా స్వీకరించడం- లౌకికతత్వానికి ఆమె పట్టిన నీరాజనం. మదర్‌ థెరెసా అంటే- మానవ రూపాన కదలివచ్చిన కరుణ, చల్లని వీవనలాంటి ఓ సాంత్వన వచనం, ఓ ఆత్మీయతా సుగంధం. సేవా పథగాములకు ఆమె నిత్యస్ఫూర్తి. విశ్వమానవాళికి ఆమె మాతృమూర్తి. శతజయంతి వేళ ఆ అమ్మకు నమోవాకాలు!

(ఈనాడు, సంపాదకీయం, ౨౯:౦౮:౨౦౧౦)
__________________________

Bovinity of modern times: Emerging 'isms' of the new economy

INFOSYSism

You have a 1000 poor cows. You put them on a nice campus, & send them one at a time to the US for milking.

PATNIism
You have 10 cows. You make them work so that they give milk of 100 cows

WIPROism
GE has a cow. You take 49% of the milk.

DELLism
Intel has a Goat. Samsung has a Camel. Buy milk from both & sell it as Cow's milk.

IBMism
You have old stubborn cows. You sell them as pet dogs to innocent small businessmen.

MICROSOFTism
You have a cow. Force the world to buy milk from you. Spend a million dollars to feed poorer cows.

SUNism
You have a bull. It doesn't give milk. You hate Microsoft.

ORACLEism
You have a cow. You don't know which side to milk, so you sell tools to help milk cows.

SAPism
You don't have a cow You sell milking solutions for cows implemented by milking consultants.

APPLEism
You have a cow. You sell iMilk.

SONYism
You have a cow. You spend $50 mn to develop the world's thinnest milk.

CITIBANKism
Welcome to Citibank. If you have a cow, press 1. If you have a bull, press 2...stay on line if you'd like our customer care to milk it for you.

HPism
You don't know if what you have is a cow. You sell complete milking solutions through authorised resellers only.

GEism
You have a donkey. People think you have a 100-year old cow. If someone finds out, that's his imagination at work.

RELIANCEism
You don't yet have a cow. You sell empty cans to people for Rs. 501, because Dhirubhai wanted everyone to have milk.

TATAism
You have a very old cow. You re-brand it as TATA Indicow.

(an email forward)
____________________________

ప్రాణదీపం

సకల చరాచర సృష్టిలో మహోత్కృష్ట ప్రాణి మనిషే. 'శౌర్యంబునకు పాదు/ స్వర్గంబునకు త్రోవ/ యెల్ల సుఖంబులకిది పట్టుగొమ్మ/ హెచ్చయిన వీరులకిది పుట్టినిల్లు' అంటూ పెద్దలు వర్ణించిన యుద్ధభూమికి- మనిషి కర్మక్షేత్రమైన జీవిత రణరంగం ఏమాత్రం తీసిపోదు. జీవన పోరాటానికి మనిషి నిత్యం సన్నద్ధంగా ఉండక తప్పదు. వీరకంకణం కట్టుకుని, విజయ సాధనకు మహాసంకల్పం చెప్పుకొనకా తప్పదు. ఆ సంగ్రామంలో క్షతగాత్రుడైనాసరే, 'నొప్పిలేని నిమిషమేది... జననమైన, మరణమైన/ జీవితాన అడుగు అడుగునా/ నీరసించి నిలిచిపోతె నిముసమైన నీదికాదు/ బ్రతుకు అంటే నిత్యఘర్షణ' అన్న కవి వాక్కే యుద్ధారావంగా ముందుకు సాగిపోవడానికి మనిషి దీక్ష వహించాల్సిందే.కొనడం! చుట్టూ ముసురుకున్న చీకట్లను చూసి మొహం చిట్లించుకోవడం కాదు, అంతటా పరచుకోబోయే ప్రభాతాన్ని స్మరిస్తూ పరవశించడం! 'ఉదయం కానే కాదనుకోవడం నిరాశ/ ఉదయించి అట్లానే ఉండాలనుకోవడం దురాశ' అన్నాడు ప్రజాకవి కాళోజీ. సుఖాల్నే కాదు, దుఃఖాన్నీ; వెలుతురునే కాదు, చీకట్లనూ సరిసమానంగా ఆస్వాదించగల స్థితప్రజ్ఞత కలిగి ఉండటమే మనిషితనం. అదే- మనుగడకు దారి చూపే ఆశాదీపం.

మిట్టపల్లాల్లేని జీవన రస్తాలుండవు. ఆ దారులపై కాలు మోపిన పథికుడు- వూరించే శిఖరాల్నీ అధిరోహించాల్సిందే. ఉస్సురనిపించే లోయల్నీ అధిగమించాల్సిందే. 'పూలను కళ్లకద్దుకుని, ముళ్లను వద్దనబోకు నీవు' అన్నాడు కవితా శరధి దాశరథి. జీవితం పూలతేరుగా సాగిపోవాలని ఆకాంక్షించడం మానవ స్వభావం. ఆ పూల మాటున ముళ్లు కూడా ఉంటాయన్న జీవన సత్యాన్నీ మనిషి ఎరుకపరచుకోవాలి. కష్టసుఖాలూ వెలుగునీడలూ జీవిత రథచక్రాలు. వాటి నిరంతర చలనంలో- కలతలూ కలలు, ఖేద ప్రమోదాలు, చీకటి వెలుగులు ఒకదాని వెంట మరొకటి మనిషిని పలకరిస్తూనే ఉంటాయి. అవి- చేదు గురుతుల్నీ మిగిలిస్తుంటాయి. వాటి వెన్నంటే తీపి అనుభవాలనూ పంచుతుంటాయి. 'జరిగెడి ప్రతి చెడు చాటుననేదియో మంచి పొంచియుండునెంచి చూడ/ ఉరుములన్ని వాన కురియుటకే కదా' అన్న ఆత్రేయ సూక్తికి మకుటం పెడుతుంటాయి. జీవనపోరాటంలో ఎల్లవేళలా గెలుపు సాధ్యం కాకపోవచ్చు. అయినా, మనిషి కుంగిపోకూడదు. జీవితసంగ్రామంలో మనిషి అలసిపోవచ్చు. కానీ, ఓటమిని అంగీకరించకూడదు. తుదికంటా పోరాడాలి. ఆత్మస్త్థెర్యంతో ఓటమిని ఓడించి, గెలుపును గెలుచుకోవాలి సగర్వంగా! 'మానవుడా, నీకొసగిన మహిత ధనము జీవితమ్ము/ అస్తిత్వములో సౌఖ్యము సుస్థిరము చేయవలెను' అని ఏనాడో ఉద్బోధించాడు హరీన్‌ చట్టో. అందుకు కావలసిందల్లా మనిషి- మొక్కవోని ధైర్యంతో, మేరువంత దృఢచిత్తంతో ముందుకు దూసుకుపోతూ మనుగడ సాగించడమే.

జీవితమున్నది జీవించడానికే తప్ప అర్ధాంతరంగా అంతం చేసుకోవడానికి కాదు. కడగండ్లు, కన్నీళ్లు, అడ్డంకులు, అగ్నిపరీక్షలు ఎన్ని దండెత్తినా, 'సుమధుర మధురమైన బ్రతుకిది కల్పమ్ములేని వలయు'నన్నంతగా ప్రేమించాల్సిన జీవితాన్ని- మధ్యలోనే బలవంతంగా తుంచివేస్తున్న ధ్వంస దృశ్యాలు సమాజంలో తరచూ ప్రత్యక్షమవుతుండటం విషాదం. భావిభారతానికి ఆధారశిలగా అలరారవలసిన యువతరంలో అనేకులు క్షణికావేశానికో, తాత్కాలిక నైరాశ్యానికో లోనై తమ నూరేళ్ల నిండుజీవితాన్ని చేతులారా చిదిమి వేసుకుంటున్న సందర్భాలెన్నో! తల్లిదండ్రులు మందలించారని ఆత్మహత్య... చదువు భారమనిపిస్తే తనువు చాలించడం... మార్కులు సరిగ్గా రాకపోతే మృత్యువు ఒడిని ఆశ్రయించడం... ప్రేమ విఫలమైతే ప్రాణత్యాగానికి ఒడిగట్టడం! దర్జాగా, ధీమాగా, సంతోషంగా, ఆనందంగా అనుభవించాల్సిన శత వసంతాల కాలాన్ని చేతులారా మధ్యలోనే తుంచేసుకోవడంద్వారా సాధించేదేమిటి? కన్నవారికి గుండెకోతను మిగల్చడం తప్ప! జీవితం మనిషికి లభించిన అమూల్యమైన వరం. ఏ మనిషైనా జీవించేది ఒక్కసారే. మరణం రెండుసార్లు రాదు. ఎప్పటికైనా 'చావు తప్పదు. కనుకనే జీవితమ్ము తీయనిది/ లేకున్న మోయగలమె?' అన్నాడు మనసు కవి. తీయనైన ఆ జీవితాన్ని తుదిదాకా మోయాలే తప్ప మధ్యలోనే బలవంతంగా ఆఖరి మజిలీకి మళ్లించకూడదెవరూ! ఏ సమస్యకూ ఆత్మహత్య పరిష్కారమార్గం కానేకాదు. కాలం విసిరే సవాళ్లనుంచి, చుట్టుముట్టే సమస్యలనుంచి పారిపోవడం కాదు- వాటిని ధిక్కరించి రొమ్ము విరుచుకుని నిలబడాలి. కూలిపోకూడదు. ఆరుద్ర అన్నట్లు- 'సమకాలిక జీవన విభావరిలో/ తమస్సులు ఘనీభవించాయనుకోవడం తప్పు/ అతి సన్నని వెలుగురేక లేదనుకోవడం తప్పు/ ఇది అనంతం సౌఖ్యవంతం అనడం ఒప్పు/ ఈ నిరాశలోంచి ఆశ జనించడం ఒప్పు.' మనిషి జీవితకావ్యంలో భరతవాక్యం మృత్యువేనన్నది నిజమే. అయితే, బలవన్మరణాలతో ఆ కావ్యం విషాదాంతం కాకూడదు. పసితనాన 'శతాయుష్షు', 'చిరంజీవ' అంటూ అమ్మ, నాన్న ప్రేమానురాగాలతో నోరారా ఆలపించిన ఆశీర్వచన వేదనాదాన్ని- ఏ బిడ్డా ఆత్మహత్యతో వమ్ము చేయకూడదు!
(ఈనాడు, సంపాదకీయం, ౨౨:౦౮:౨౦౧౦)
________________________________

NINE NUGGETS OF PRACTICAL WISDOM

1 Prayer is not a "spare wheel" that you pull out when in trouble, but it is a "steering wheel" that directs the right path throughout.

2 Do you know why a Car's WINDSHIELD is so large & the Rearview Mirror is so small?
Because, our PAST is not as important as our FUTURE. Look Ahead and Move on.

3 Friendship & Relationships are like a BOOK. It takes few seconds to burn, but it takes years to write.

4 All things in life are temporary. If going well enjoy it, they will not last forever. If going wrong don't worry, they can't last long either.

5 Old Friends are Gold! New Friends are Diamond! If you get a Diamond, don't forget the Gold! Because to hold a Diamond, you always need a Base of Gold!

6 Often when we lose hope and think this is the end, GOD smiles from above and says,
"Relax, sweetheart, it's just a bend, not the end!

7 When GOD solves your problems, you have faith in HIS abilities; when GOD doesn't solve your problems HE has faith in your abilities.

8 When you pray for others, God listens to you and blesses them, and sometimes, when you are safe and happy, remember that someone has prayed for you.

9 WORRYING does not take away tomorrows' TROUBLES, it takes away today’s' PEACE

(an email forward)
________________________________